شمال نیوز: مهدی مهدیان/ گزینه های روی میز، جمله نام آشنایی که با گذشت بیش از چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی دیگر ملت ایران تنها از آن برای تمسخر اکثر رئسای جمهور پیشین و فعلی آمریکا استفاده می کنند.وقتی گزینه جنگ نظامی علیه جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از گزینه های روی میز آمریکا توسط رئسای جمهور این کشور به کار برده می شود اما در عمل به دلایل مختلف این اتفاق حتی در جنگ نیابتی هم اتفاق نمی افتد طبیعی است که مردم اغلب سیاسی ایران با گذشت بیش از چهل سال از این تهدیدات کلامی به چیزی جز طنز و شوخی نرسند.

اما درباره عدم عملی شدن گزینه نظامی آمریکایی ها دلایل زیادی مطرح است که پشتیبانی مردم در بزنگاه های سیاسی و غیر سیاسی از نظام و البته قدرت مثال زدنی ایران در عرصه نظامی و پیشرفت و خودکفایی در این عرصه از مهمترین عوامل عقب نشینی آمریکایی ها از این گزینه محسوب می شود اما با توجه بیشتر به حوادث منطقه غرب آسیا مشاهده می کنیم که دلایل دیگری هم درباره ادعاهای بدون عمل آمریکایی ها که نشان از بزدلی و بعضا زیرکی آنها دارد، مطرح است.

همانطور که می دانید کشور ایالت متحده آمریکا بزرگترین تولید کننده و صادر کننده اسلحه در جهان است و طبیعی است که هر عرضه ای برای ثبات نیازمند تقاضای مناسب است که آمریکایی ها با تلاش در این عرصه توانسته اند بازار سلاح را در جهان را به صورت نسبی در شرایط خوبی کنترل کنند.

اما زمانی که پای عرضه مناسب سلاح در میان است،نمی شود پای کشور عربستان سعودی و رژیم آل سعود در به میان نیاید،چرا که این کشور در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸، در صدر بزرگترین واردکننده سلاح در جهان قرار گرفت که میزان این واردات نسبت به فاصله زمانی ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ به میزان ۱۹۲ درصد افزایش یافته است.


 آمار 52 درصد واردات سلاح مربوط به منطقه غرب آسیا این ادعا را به اثبات می رساند که افزایش تنش و درگیری میان کشورهای این منطقه که منجر به تشکیل گروه های تروریستی نظیر داعش توسط آمریکا شد، بهترین نتیجه برای استکبار جهانی است تا از این طریق کشتار و خون ریزی مردم بی گناهمنطقه به خواسته های اقتصادی خود برسد.خواسته ای که در سال های اخیر با ورود ترامپ به کاخ سفید عریان تر از گذشته در حال پیشروی است.رئیس جمهور آمریکا که در بین اکثر ملت های جهان به عنوان رئیس جمهوری قمارباز و تاجرمسلک شناخته شده است رسما در دیدار با «سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه سعودی می گوید: «پادشاه، اگر ما بریم، اگر ارتش ما برود، ایران دو هفته‌ای [کشور] شما را می‌گیرد. شما فقط ۲ تریلیون دلار اینجا [سرمایه‌گذاری] کرده‌اید. اما همه شما [هواپیمای شخصی بوئینگ] ۷۴۷ دارید.»این سخنان نشان دهنده آن است که آمریکا صرفا به تولید سلاح اکتفا نمی کند بلکه برای فروش آن در بازاریابی هم فعال است.طبیعی است در چنین شرایطی آمریکا نمی آید هزینه جدید مالی و در کنار آن هزینه سنگین سیلی خوردن از ایران را با حمله به ایران ایجاد کند.رئیس جمهور تاجر مسلک آمریکا وقتی می بیند که می تواند از طریق قدرت نظامی ایران و تبلیغات گسترده آن در منطقه منابع مالی برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس و عربستان و امارات را در منطقه بدوشد چرا باید با هزینه های مالی سنگین و جبران ناپذیر دست به حماقت حمله نظامی به ایران بزند؟به این ترتیب آمریکای ترامپ به توهم دشمنی ایران با کشورهای کوچک اما پولدار ادامه می دهد و کشورهای مذکور هم با قرار گرفتن در پازل این توهم به تامین منافع آمریکایی می پردازند که جنگ،خونریزی،نسل کشی و شرارت بزرگترین درآمدش است.از یاد نبریم که این تصمیم آمریکا مقابلی هم دارد و آن قدرت نظامی و مردمی نظام جمهوری اسلامی است که بنیان گذار آن با اتکا به همین قدرت فرموده بود: آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند.